Πώς οδηγούμε τη διαπραγμάτευση σε φόρους

Ναυτεμπορική 20 Απρίλιου 2016

Στην Ελλάδα είναι, δυστυχώς, σε εξέλιξη πλέον μια σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας συνομολογεί σε συνέντευξη στη «Ν» ο οικονομολόγος και συγγραφέας, εταίρος στο Openfund, Αρίστος Δοξιάδης, υπογραμμίζοντας ότι εδώ που βρισκόμαστε η ατμομηχανή της ανάπτυξης δεν μπορεί να είναι παρά οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι στην πραγματική οικονομία.

Ο Αρίστος Δοξιάδης επισημαίνει την εντυπωσιακή αδυναμία του ελληνικού πολιτικού συστήματος να πείσει ότι εννοεί στα σοβαρά να βάλει μπρος την παραγωγή, γεγονός που περιορίζει τη συζήτηση με τους πιστωτές σε ένα και μοναδικό θέμα: «Τι φόρους θα βάλουμε». Εξηγεί γιατί το ελληνικό είναι «τρομερά άδικο» κοινωνικό κράτος, διαμηνύει ότι με τέτοιους φόρους «πυροβολούμε τα πόδια μας» και τονίζει ότι το κρατικό χρέος δεν επηρεάζει τις πραγματικές επενδύσεις. Οσο για τη στάση των θεσμών; «Νομίζω ότι έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια στην Ελλάδα».

Ο ελληνισμός στην οικονομία του μέλλοντος

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 17 Απρ. 2016.

Η μεγάλη κρίση που βιώνουμε θα αλλάξει τη θέση της Ελλάδας και του ελληνισμού στην παγκόσμια οικονομία. Το διακύβευμα της εποχής είναι: προς ποια κατεύθυνση; Στον δημόσιο λόγο και στους καφενέδες της επικράτειας κυριαρχούν τα απαισιόδοξα σενάρια. Αυτές τις ημέρες όμως εκδόθηκε ένα βιβλίο του Γιώργου Πρεβελάκη που προβάλλει μία αισιόδοξη εκδοχή. Τίτλος: «Ποιοι είμαστε; Γεωπολιτική της ελληνικής ταυτότητας» (εκδόσεις Economia).

Δεν αναπαράγω εδώ την ανάλυση του σημαντικού αυτού βιβλίου για τη θέση του ελληνισμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, για τον ρόλο του στη διαμόρφωση των δυτικών εθνών και για τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους. Σας προτρέπω να το διαβάσετε. Ο στόχος του συγγραφέα, όπως τον συνόψισε ο ίδιος, είναι να εντοπίσει τα προ-νεωτερικά στοιχεία της ελληνικής ιδιοπροσωπίας, που ήταν μειονέκτημα στη νεωτερική εποχή, αλλά που στο μέλλον μπορούν να γίνουν πλεονέκτημα, καθώς τα εθνικά κράτη κλονίζονται από την παγκοσμιοποίηση και την τεχνολογία. Τα στοιχεία είναι: η μεγάλη επένδυση των οικογενειών στην παιδεία, η διαχρονική γλώσσα, ο τοπικισμός, τα διεθνή δίκτυα της διασποράς και της ναυτιλίας, τα θρησκευτικά δίκτυα και η διαμεσολαβητική θέση μεταξύ Δύσης και Ανατολής.